Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Φίλε έλα απόψε!

Απόψε μπορώ να πω ότι τριγύρισα αρκετά στη θαυμαστή Ελληνική blogoγειτονιά. Έτσι βρέθηκα μπροστά σε μια σύμπτωση…Σε 2-3 Blogs βρήκα posts για τη φιλία. Δεν έχασα ευκαιρία φυσικά να αφήσω και το δικό μου σχόλιο. Η σύμπτωση είναι ότι από χθες το θέμα με απασχολεί αρκετά. Και έτσι αποφάσισα να το θίξω.
Από τούτο εδώ το βήμα θα χετε διαβάσει και άλλες φορές πως στη μάχη με τον Καρκίνο έχω «πάρει» μαζί μου και τις δυο κολλητές μου. Λέω έχω πάρει γιατί τελικά δεν ξέρω σε αυτές τις περιπτώσεις κατά πόσο κάποια άτομα έρχονται μαζί σου οικειοθελώς ή μην έχοντας άλλη λύση συμπαρίστανται παρά τη στεναχώρια που τους προσφέρεις και τις ψυχοπλακωτικές συζητήσεις.
Γύρισα όπως είπα την Κυριακή. Πέρα από κάποια τηλέφωνα και sms, οι φίλες μου δεν ασχολήθηκαν με το να έρθουν να με δουν. Δε πειράζει σκέφτηκα, ίσως θέλουν να με αφήσουν να ξεκουραστώ. Τη Δευτέρα πρωί δέχτηκα τηλ. από τη «Σ» η οποία μου είπε ότι θέλει να ρθει το βράδυ με τη «Ν» στο τζάκι μου, να παραγγείλουμε φαΐ και να δούμε καμιά ταινία. Μάλιστα η «Σ» μου είπε να διαλέξω η ίδια ταινία, και πως ανεξάρτητα με το τι θα κάνει τελικά η «Ν» η ίδια της θα ‘ρθει.
Ήρθε λοιπόν το βράδυ, ξεσηκώθηκα και μπήκα στην αναμονή, από την Πέμπτη είχα να δω τη «Σ». Η «Ν» τηλ. και είπε ότι δε θα μπορέσει τελικά να ρθει γιατί ήταν κάπως αδιάθετη. Σε κάνα μισάωρο, είχε πάρει και η «Σ», η τελευταία μου ελπίδα για παρέα χθες, και μέσα από χαζές δικαιολογίες 4 λεπτών μου είπε ότι δεν μπορεί να ρθει. Με κάλεσε να κοιμηθώ σπίτι της αλλά αρνήθηκα λόγω καιρού να μπω σε ένα αμάξι κρύο και να ψάχνω παρκινγκ. Νευρίασα και απογοητεύτηκα που για μια ακόμη φορά η φίλη μου ενώ μου είχε βγάλει «πρόγραμμα» τώρα το άλλαζε, πάλι όμως στα δικά της μέτρα και σταθμά.
Αναρωτήθηκα για μια ακόμη φορά αν οι φίλες μου νοιώθουν στο ελάχιστο τι περνώ. Δεν κρατήθηκα, μετά τα μεσάνυχτα έστειλα στη «Σ» sms βόμβα. Αποφάσισα ότι τελικά δε βλέπω τον λόγο για τον οποίο να το παίζω cool. Είναι δηλαδή κακό να πω στον άλλο ότι τον χρειάζομαι; Κλασικά η «Σ» λακωνική δεν μπήκε στη διαδικασία της ανταλλαγής πολλών sms, είπε «θα τα πούμε αύριο». Το αύριο είναι λοιπόν το σήμερα και αν και είμαστε λίγη ώρα πριν στηθούν οι περισσότεροι στο μικρό κουτί για Λαζόπουλο, η «Σ» δεν έδωσε σημεία ζωής.

Πιστεύω στη φιλία πολύ. Τόσο που ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα με διαβάζετε και θα γελάτε με το ρομαντισμό μου ως προς το θέμα. Η «Σ» με στήριξε πάρα πολύ, ήρθε στο χειρουργείο στην Αθήνα, όμως εγώ θέλω να της φωνάξω ότι και τώρα την έχω εξίσου ανάγκη και ίσως και πιο πολύ από τότε. Τα κορίτσια μου λένε «δε σε βλέπουμε σαν άρρωστη». Ναι, μου αρέσει η ιδέα γιατί και εγώ δε νιώθω άρρωστη. Περνάω όμως ένα μεγάλο λούκι, αυτό των χμθ. Οι φίλες μου έχουν κάθε δυνατότητα και τρόπο για να με κάνουν να περνώ καλά, τουλάχιστον όσο είμαι εδώ. Γιατί όμως τελικά δεν το κάνουν;
Γιατί είμαι εγώ που στη θέση τους λέω ότι δεν θα τις άφηνα λεπτό; Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι και εγώ κάνω την προσπάθειά μου να είμαι δίπλα τους όπως παλιά. Και δεν μου είναι τελικά καθόλου εύκολο γιατί δίνω καθημερινά μια μάχη με τον εαυτό μου. Γιατί δε νιώθουν ότι αντί να κλειστώ στην αρρώστια μου παρακολουθώ τις ζωές τους καλοπροαίρετα, ενώ δεν μπορώ να κάνω τα περισσότερα πράγματα που κάνουν αυτές; Γιατί δε βλέπουν ότι χαμογελώ στα καλά που τους συμβαίνουν και προσπαθώ να βάζω τον εγωισμό μου στην άκρη;
Έφτασα στο ναδίρ, και είναι με μαθηματική ακρίβεια η χειρότερη περίοδος της ζωής μου.
Το βλέπουν τελικά;

11 σχόλια:

Simela Meletlidou είπε...

το "δε σε βλέπουμε σαν άρωστη" εξηγεί αρκετά πράγματα θαρρώ.

μήπως αν φαινόσουν αδύναμη θα νοιάζονταν περισσότερο;

διότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να συμπαραστέκονται αδύναμους και εσύ αδύναμη δεν φαίνεσαι,όπως λενε και αυτές.

από την άλλη δεν θέλουμε να ήμαστε και αδύναμες - θέλουμε με δύναμη και θάρος να ανταπεξέλθουμε την κατάστασή μας. (μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!)

μήπως οι φίλες σου δεν αντέχουν την κατάστασή σου;
μην ξεχνάμε και μια τέτοια εκδοχή!

και πάλι έρχομαι στην θεωρία που σου είχα πει και παλαιότερα: μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξεις και παρέες;

όπως και να 'ναι σου εύχομαι, εκτός από τα τόσα άλλα που περνάς, να βρεις και το κουράγιο να δεχτείς κάποιες αλλαγές στην ζωή σου!

Dr Low είπε...

Κατ'αρχήν ηρέμησε. Αυτή δεν είναι η χειρότερη περίοδος της ζωής σου και σίγουρα όχι το ναδίρ. Είσαι ζωντανή. Μη το ξεχνάς και κάθε μέρα να το εκτιμάς.
Δεύτερον, ψάξε μέσα σου και βρες τί έχει αλλάξει. Για σενα σίγουρα πολλά. Οι φίλες σου; Μήπως και πριν ήταν έτσι αλλά δεν το έβλεπες; Όταν περνάμε ένα λούκι γινόμαστε λίγο πιο ευαίσθητοι. Και οι κεραίες μας πιάνουν σήματα που πριν δεν τα έπιαναν. Ίσως μέσα απο αυτό που περνάς τελικά να καταφέρεις να αποκρυσταλώσεις πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις.
Τρίτον, κοίτα να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Μάθε να περνάς καλά μαζί του πρώτα εσύ.
Και για ότι χρειαστείς, στείλε μου μέιλ. I will be hear!
Τα πιο ζεστά φιλιά μου!

Sweet and bitter είπε...

Γεια κι από μένα!

"Ανακάλυψα" χτες το blog σου και διάβασα όλα όσα έχεις γράψει!

Είσαι τόσο αισιόδοξη - μην αφήνεις να σε ρίχνουν ασήμαντα πράγματα!

Και όχι, δεν έχεις φτάσει σε κανένα ναδίρ! Είναι λογικό να σε κουράζει και σωματικά και ψυχικά η όλη κατάσταση, αλλά η καλή σου διάθεση θα σε βοηθήσει όσο δε φαντάζεσαι!

Έχεις σκεφτεί ότι οι φίλες σου δεν είναι τόσο δυνατές όσο εσύ; Καταλαβαίνω ότι είναι οι κολλητές σου, αλλά μην ξεχνάς κι όλους τους διαδικτυακούς "φίλους" σου :)

Καληνύχτα και 4 αγκαλιές!

Εξύμνoς είπε...

Διαβασα τα 3 παραπανω σχολια και συμφωνω σχεδον με ολα.

Να σε ρωτησω κατι αλλο?
Πιστευεις οτι οι φιλες σου ειναι αρκετα ωριμες?
Αν ρωτουσες εμενα κατι τετοιο για τους δικους μου φιλους θα σου απαντουσα...οχι ιδιεταιρα... Αντε να εξαιρεσω τον εναν απο τους δυο κολλητους μου. Υπαρχει σημαντικη διαφορα ηλικειας παντως που δυσκολευει την συγκριση δικων μου-δικων σου, οπως και η διαφορα φυλου.
Δινω μια εκδοχη... ισως να κανω λαθος...
καλη σου νυχτα...ή μερα...

Μαργαρίτα είπε...

sweety μου καλημέρα!!
Διάβασα κι εγώ προσεκτικά
όσα λες για τις φίλες σου..
και έχω τις εξείς σκέψεις:

Πιστεύω πως η όλη κατάσταση
έχει επηρεάσει κι εκείνες..
σίγουρα σε λιγότερο βαθμό..
αλλά αρκετά έντονα!
Κολλητές σου είναι και δεν
παύει να έχετε μοιραστεί πολλά!
Πάντα όμως μια έντονη
κατάσταση μας δοκιμάζει,
μας τεστάρει... και πολλές
φορές η υπερευαισθησία μας
μας κάνει να βλέπουμε πράγματα
που υπο άλλες συνθήκες θα
πέρναγαν απαρατήρητα!
Μήπως λοιπόν οι φίλες σου..
ήταν πάντα έτσι..απλά τώρα
σε πληγώνει περισσότερο!
Κάθε άνθρωπος αγαπά με τον
τρόπο του.. και πολλές φορές
η αγάπη αυτή δεν εισπράτεται
γιατί δεν εκφράζεται με τον
κατάλληλο τρόπο...
Πάντως..καλά έκανες και μίλησες..
κι αν δεν ήταν αρκετό ξαναμίλησέ τους! Πολλές φορές χρειάζεται
να εξηγούμε στους άλλους αυτό
που για μας είναι αυτονόητο!!
Θα νιώσεις καλύτερα και εκείνες
θα επαναπροσδιορίσουν την όλη
κατάσταση! Είμαι σιγουρη πως
σε αγαπούν.. (όπως και εμείς
άλλωστε)...
Συνέχισε λοιπόν να σκέφτεσαι
θετικά..να εκδηλώνεσαι..
και εμείς θα είμαστε εδώ :))

Τα πιο ζεστά φιλιά μου
και πολλές αγκαλιές***

Roadartist είπε...

Καλημερα.
Δικαιολογημενος ο θυμος και η οργη που βγαζεις. ΟΛΟΙ ετσι θα νιωθαμε.
Μην αδικεις ομως κανενα.
Νομιζω οτι δεν θα σε αφησουν.
Η αληθεια ειναι οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν στεκουν διπλα στον αλλο στη δυσκολια. Και εγω ηλιθεια ρομαντικη ειμαι. Και εχω προδωθει. Αλλα δεν επαψα να πιστευω στη φιλια. Ξερεις γιατι? Γιατί μέσα μου έχω αυτές τις αξίες που γραφεις και θα ετρεχα κ εγω, ετσι οπως το γραφεις.
Δωστους χρονο. Και μη τις αποπαρεις.
Η ψυχραιμία και η ηρεμία θα σε βοηθήσουν. Βρες διεξόδους. Η κα.Μελετίδου εχει εμπειρια στο θεμα και ξερει ισως πιο απο μεσα τα πραγματα.
Πιστευω οτι αυτή ειναι μια μεγαλη δοκιμασια για τις φιλιες σου. ΑΝ αντεξουν αυτο, θα τις εχεις για παντα διπλα σου.
Πιστεψε οτι αξιζεις, πιστεψε οτι σε χρειαζονται και αυτες. Και θα δεις οτι ολα θα πανε καλα. :)
σε φιλω.

Sweet December είπε...

για simela meletlidou

Αυτό με τις παρέες με προβλημάτισε απο τότε που μου το είπες. Η αλήθεια είναι ότι τώρα είναι η ώρα
για flashbacks, για συζητήσεις με τον εαυτό μου και για αξιολογήσεις καταστάσεων αν και πολλά απο αυτά φαντάζουν δύσκολα να τα διαχειριστώ...


για el

To σκέφτηκα ότι ίσως από πάντα έτσι να ήμασταν. Βασικά η "Σ" είναι και ήταν πάντα εγωίστρια για να δει κάποια πράγματα. Γι'αυτό και μου λέει "ό,τι μπορώ κάνω". Αποφάσισα λοιπόν και εγώ να τη δεκτώ έτσι.


για sweet and bitter

4 αγκαλιές και σε σένα!Καλωσήρθες από δω! Λες να είμαι πιο δυνατή από αυτές;


για eximnos

H αλήθεια φίλε μου είναι το σκέφτηκα αυτό πριν διαβάσω το σχόλιό σου. Και απο προηγούμενα περιστατικά των τελευταίων ημερών σκέφτηκα ότι ώρες ώρες είναι ανώριμες ή δεν έχουν παιδεία...Απο την άλλη κανείς ποτέ δεν μας είπε γιατί οι άνθρωποι έλκονται απο άλλους ανθρώπους, κάνουν φιλίες, σχέσεις και συντροφιά.


για μαργαρίτα

Μωρε μίλησα κι άλλο, περισσότερο από όσο φαντάζεσαι...αλλά τελικά πάλι κατέληξα στα ίδια, να τις δεχτώ όπως είναι.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΠΟΛΥ....
ΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΑΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΣΥ Ο,ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΩΡΑ.
ΔΥΝΑΜΗ!!!!!
ΦΙΛΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Η ΑΝΩΝΥΜΗ, ΕΙΜΑΙ Η ΜΠΛΕ, ΟΠΟΥ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ....
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Sweet and bitter είπε...

Εννοείται ότι είσαι πιο δυνατή από αυτές - η στάση σου τόσο καιρό το έχει αποδείξει αυτό!

Φιλιά!

Sweet December είπε...

για μπλε

Βρε καλως την και απο το blog :-)
Σύντομα θα απαντήσω στο mail σου...Τελικά όλοι και όλες είμαστε εγωιστές μπροστά στην αγάπη..!


για sweet and bitter

Φιλιά