Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

JULI

σου απαντώ εδώ στο μνμ που άφησες στο chat box του blog

ναι φαίνεται πως όλα αυτά έγιναν σε κάποιον άλλο...και εγώ που τα διηγούμαι συχνά, πολλές φορές αγγίζω το σημείο του ότι αυτά ίσως και να ήταν ένας εφιάλτης μου, ή και μια ιστορία που άκουσα απλά και σας τη μεταφέρω...
ίσως αν δεν είχα στην πραγματικότητα 2 τεράστιες ουλές, δυο κομμάτια σιλικόνης κάτω απο την κάθε μια και αν είχα τις θηλές μου, να μη θυμόμουν το παραμικρό καθως κοιτάζομαι στον καθρέφτη...Ίσως αν δεν είχα περάσει όλα αυτά, να ήμουν και ένας πιο ευχάριστος άνθρωπος, πιο ανέμελος και με καλύτερη προσωπικότητα!
Η αλήθεια είναι πως πρέπει να κάνω μεγάλη προσπάθεια για να θυμηθώ πως είναι να κάνει κανείς χμθ, πως είναι να έχεις στακ-στουκ εκείνους τους ορούς στο αδύναμο απο τα φάρμακα χέρι σου...το άγχος "θα μου βρουν φλέβα;" και όλα αυτά τα δυσάρεστα. Δε νομίζω πως μας ρίχνει το παρελθόν, είναι η συσσωρευμένη κούραση που τραβήξαμε που μας δυσκολεύει, που και να μην τη θυμόμαστε επακριβώς, μας έχει στοιχίσει πολλά! Αυτό μας έρηξε, και το ότι πολλοί είναι αυτοί που δεν μας καταλαβαίνουν...

φιλιά JULI μου, προσπάθησε όπως όλοι μας να το διώξεις μακριά ότι και να είναι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: