Μια μέρα μετά τα γενέθλια...

Μια φορά και έναν καιρό (πέρσι τον Σεπτέμβρη) είχα γράψει το παρακάτω ποστ

http://mastektomi.blogspot.com/2009/09/rewind.html

ένιωθα ένα άδειο πουκάλι, στο παντού και στο πουθενά!

Φέτος, καθώς άφηνα το νησί για να ανταμώσω τους δικούς μου στη στεριά για τις Χριστουγεννιάτικές μου διακοπές, και με 2 μπουκάλια κρασί στη βαλίτσα, κοίταξα απο ψηλά το νησί και σκέφτηκα: Ε, λοιπόν, εγώ αυτό το μπουκάλι, εκείνο το άδειο, το περσινό, το άοσμο, και άχρωμο, κατάφερα και το γέμισα. Δεν είμαι πια άδειο μπουκάλι...συμβολικά κουβάλησα τα μπουκάλια στις αποσκευές μου! Είμαι εδώ, είμαι καλά και κουβαλώ μέσα μου χίλιες-δυο αναμνήσεις, μιας καινούριας ζωής, άλλες τόσες και παραπάνω κιόλας εικόνες, πολλά καινούρια πρόσωπα και αμέτρητα χαμόγελα!!!!

Υ.Γ : τα "30" ούτε που με πείραξαν! Όσα περνάνε τα χρόνια, πρέπει να χαμογελάμε στον χρόνο, γιατί φίλοι μου...εμείς κερδίζουμε. ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!