Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Καλησπέραααα!

έχουμε καιρό να τα πούμε. Κάποιες φορές όταν απουσιάζω να μην ανησυχείτε, να κάνετε θετικές σκέψεις, σκέψεις χαρούμενες. Να με φαντάζεστε σε κάποια παραλία να πίνω freddo espresso μέτριο και να χαζεύω το απέραντο γαλάζιο. Αυτή τη φορά βέβαια χάθηκα γιατί πέρασα πολλές μέρες στην Αθήνα και δίχως ιντερνετ. Είδα τον χειρούργο μου εκει με τις στάνταρ εξετάσεις (αιματολογικές) που έπρεπε να έχω κάνει και παρέμεινα καθώς η φίλη μου "Σ" είχε προγραμματίσει μια επέμβαση αισθητικής στην πρωτεύουσα με τον πλαστικό μου. Όταν επέστρεψα μετά απο 10 μέρες πήγα στο εξοχικό μιας καλής φίλης  και είχαμε μινι-reunion με τα παιδιά απο το νησί, την περσινή μου παρέα. Κάπως έτσι πέρασαν οι τελευταίες μέρες, πότε με τη ζέστη της Αθήνας και την παρέα της "Σ" και εμένα σε ρόλο νοσοκόμας-φίλης-νταντάς (και σε όλα αυτά ντεμπούτο-ελπίζω να ήμουν καλή..) και πότε στη Χαλκιδική, σε ρόλο κολυμβήτριας και διακοπήστριας. 
Ξαναθυμήθηκα πόσο ωραίο είναι το να ξαναβρίσκεσαι με δικούς σου ανθρώπους. Γιατί και με τη "Σ" ενώ κατα καιρούς πίνουμε τους καφέδες μας, λόγω πολλών της υποχρεώσεων δεν περνάμε πια τον πολύ χρόνο που περνούσαμε κάποτε μαζί. Είχε πλάκα λοιπόν τώρα το ότι περάσαμε 10 μέρες συνεχεια μαζί και ας ήταν περίεργες οι συνθήκες, μεταξύ μας ήταν λες και δεν πέρασε μια μέρα, απο τις διακοπές μας εκείνες του 2007. Τότε που το παραμύθι μας δεν είχε κανένα "δράκο". Ήταν επίσης εύκολο να καταλάβουμε και οι 2 πως το μόνο που άλλαξε ανάμεσά μας, είναι τα άτομα που προστέθηκαν στις καθημερινότητές μας και η αλλαγή της οικογενειακής κατάστασης της "Σ". Μεταξύ μας όλα κυλούν ομαλά, αρκεί να μη δεχόμαστε πίεση απο κανέναν, πίεση η οποία μας φέρνει ένταση και μαλώματα.
Όσο για τα περσινά φιλαράκια, ναι, είναι και αυτό πολυ όμορφο. Κάθε που βρισκόμαστε, καμαρώνουμε το ότι μέσα σε 10 μήνες δεθήκαμε τόσο πολύ, περάσαμε τόσο όμορφα και έχουμε να λέμε ιστορίες για τα παλιά μα και να καταστρώνουμε νέα σχέδια για το μέλλον.
Κάπως έτσι είναι μάλλον η ζωή. Άθρωποι που έρχονται και φεύγουν, άνθρωποι που-ακόμη καλύτερα- έρχονται για να μείνουν! Οι άνθρωποι, η ενέργειά τους, η αύρα τους, η αγκαλιά και το άγγιγμά τους. Αυτά τα λόγια απο καρδιάς, αυτά τα χαμόγελα της ψυχής! 

Καληνύχτα στους φίλους μου, σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι συγγενείς, μα μετράνε ακόμη και για παραπάνω απο δεσμούς αίματος! 
Καληνύχτα σε όλους εσάς που ξενυχτάτε και με διαβάζετε ή που απλά παίρνετε τον πρωινό σας καφέ και με χαζεύετε! Έχετε γίνει και εσείς το παρεάκι μου 5 χρόνια τώρα!
Καληνύχτα στην "Κ2" με την οποία κλείσαμε μαζί 5 χρόνια απο το πρώτο μας χειρουργείο και μου έστειλε ένα γλύκο και δυναμικό mail>>>ετοιμάζεται να πάει διακοπές στον τόπο που έκανε διακοπές τελευταία φορά πριν νοσήσει! Πόσο την καταλαβαίνω, πόσο δύκολο ήταν για μένα να επιστρέψω σε εκείνο το νησί του 2007, πόσο δύσκολο μα και πόσο ωραίο έγινε στη συνέχεια! Πόσο δυνατή ένοιωσα απο ένα σημείο και μετά, πόσο σίγουρη πως  ξαναγενήθηκα! Να πάς φίλη μου και να ξαναπας! Να αγγίξεις με το βλέμα σου όλα όσα είχες δει τότε το 2007 και να νιώσεις τόσο τυχερή που είσα ξανα εκεί! να αφήσεις τη θάλασσα να σε δροσίσει, σαν να ήταν αυτή η πρώτη βουτιά της ζωής σου! να γίνεις παιδί και να αφεθείς σε αυτόν τον γνώριμο τόπο. ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΟΥ! Επιστρέφουμε για να μείνουμε και δεν το "χαρίζουμε" σε κανέναν αυτό! 
Καληνύχτα και στη  ΣΙΣΣΥ που είναι καινούρια φίλη εδώ, τη συνάντησα τυχαία όσο ήμουν στην Αθήνα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν για την αποκατάσταση του μαστού της. Της είπα πως "είμαστε πολλές" το είδε και μόνη της όταν επισκέφτηκε αυτό το Blog, αυτή τη μικρή αλλά δυνατή γωνίτσα που φροντίζω χρόνια τώρα και το ίδιο κάνετε και εσείς!
Καληνύχτα! κόντρα στους καιρούς, στην κρίση, στις ανθρώπινες σχέσεις που όλο και δυσκολεύουν εμείς βρισκόμαστε εδώ, και δίνουμε τα χέρια και καταφέρνουμε και δημιουργούμε τη δική μας ανθρώπινη αλυσίδα, την δική μας μεγάλη αγκαλιά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: