Σήμερα πακετάραμε όλο το σπίτι γιατί αύριο θα αλλάξουμε τα πορτοπαράθυρα μας σε καινουρια. Καθώς πακετάριζα το δωμάτιό μου και σφράγιζα την ντουλάπα με λευκή ταινία σκέφτηκα...
Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε τη σκόνη. Ακόμη και η λίγη σκόνη πολλούς τους νευριάζει. Μήπως τελικά (πέρα απο τη βρωμιά) όλοι φοβόμαστε τη "σκόνη του χρόνου"; Η σκόνη σκεπάζει, θαμπώνει την κορνίζα, τις όμορφες στιγμές! Η σκόνη φέρνει τη φθορά. Κάλυπτα την ντουλάπα και σκεφτόμουν "η σκόνη του χρόνου", κανείς δεν την θέλει. Σήμερα έκανα ότι μπορούσα για να αποτρέψω τη σκόνη απο το να μπει στην ντουλάπα με τα ρούχα.Όλα πρέπει να έιναι καθαρά και να φαίνονται καινούρια, έτσι δεν είναι! Η σκόνη σκεπάζει και αλλιώνει αλλάζει τα αντικείμενα, αλλάζει τους ανθρώπους.
Κάτω απο την τυλιγμένη ντουλάπα έμεινε το ημερολόγιό μου, κάθε χρόνο στην ίδια θέση τα τελευταία χρόνια. Εκτυπώνω και "κρεμάω" την κάθε χρονιά εκεί, σβήνω μέρες και σημειώνω ημερομηνίες με θρησκευτικη ευλάβεια. Η σκόνη, οι μέρες που έφυγαν εκείνες που είναι μπροστά μας, όλα μαζί. Και πάνω απο το ημερολόγιο, έχω απο το 2004 κολλημένο ένα μινι-βιογραφικό του Βαν Γκο
Στα 27 έγινε καλλιτέχνης. Αυτός ο άνθρωπος με συγκινεί που μες την τρέλλα του βρήκε διέξοδο στο πινέλο και άφησε πίσω του τέτοια κληρονομιά. Κοίταξα μια το βιογραφικό και μια το ημερολόγιο, και τα δυο πίσω απο τη ζελατίνα. Παράξενη αίσθηση να πακετάρεις το δωμάτιό σου. Κοίταξα τους τοίχους μου. Πλέον δεν έχουν καμία ταυτότητα, ξεκρέμασα τα πάντα. Αν δεν υπήρχε το γνωστό ημερολόγιο στην ντουλάπα, αυτό το δωμάτιο θα ήταν απόψε οποιουδήποτε σκέφτηκα. Οι φωτογραφίες φύγανε. Μήπως είναι κι αυτό μια λύτρωση; Μήπως; Πολλές φορές αναρωτιέμαι οπουδήποτε κι αν πάω, αν οι φωτογραφίες μας κάνουν καλο. Αν δηλαδή σε ένα σπίτι όπου οι ένοικοι έχουν πια γεράσει τους κάνει καλό να βλέπουν την φωτογραφία του γάμου τους κάθε πρωί.
Αναρωτήθηκα, εμένα μου κάνει καλό που κάθε μέρα βλέπω τις φωτογραφίες απο το καλοκαίρι του 2007 που είχα τον όγκο στο στήθος μου και έτρεχα στις θάλασσες αντι να παω στον γιατρό; Που βλέπω το σώμα μου όπως ήταν τότε; Που βλέπω τη φίλη μου όπως είμασταν τότε; Είναι απο τις λεπτομέρειες που τις προσπερνάς κάθε μέρα καθως ντύνεσαι για τη δουλειά, αλλά τελικα είναι σημαντικές λεπτομέρειες που φέρνουν ενέργεια στον χώρο αλλά και την ανάλλογη διάθεση σε εσένα.
Οι τοίχοι μου είναι άδειοι απόψε. Μήπως να "γράψω μια καινούρια ιστορία"; Έχει νόημα να "κρεμάω" ανθρώπους που δεν είναι πια οι ίδιοι;
Καλό βράδυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου