Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ρε δεν φαντάζεσαι!

καλημέρα!!!!!!
Σήμερα βρήκα στο Facebook του Sweet December το ακόλουθο όμορφο μνμ απο μια συνομήλικη ομοιοπαθούσα φίλη:

ΡΕ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ! 
δεν γινεται να παθεις κατι εσυ δεν το δεχομαι!!!

Το μνμ με έκανε να χαμογελάσω πλατιά! Δηλαδή για κάποιους ανθρώπους που με διαβάζουν είμαι σουπερ ήρωας...Δεν γίνεται να πάθω κάτι!!! Ή το παίρνω και αλλιώς, σας δίνω τόση ελπίδα μάλλον, πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά που δεν μπορεί, δεν γίνεται να πάθω κάτι! :-)  
Μακάρι να είναι έτσι! Μακάρι να μην πάθω ποτέ τίποτε άλλο και μακάρι κανείς απο εσάς που ήρθε εδώ να με διαβάσει (με άσχημη αφορμή) να μην πάθει τίποτε άλλο! Μακάρι λοιπόν ΟΛΟΙΙΙΙΙ μας να είμαστε καλά και να μην πάθουμε τίποτε άλλο!!!!

Σήμερα οδήγησα, ΩΩΩΩ ναι_Άρα πάμε καλά!!!! Έκανα δώρο στον εαυτό μου μια μεγάλη βόλτα! Και ήταν υπέροχα! Το βουνό, η θάλασσα κι ας ήμουν μόνη, η φύση μου έκανε παρέα! 

Η φετινή μου επέμβαση διαφέρει πάρα πολύ απο το πρώτο χειρουργείο του 2007 σε πολλά. Δεν είμαι πια 27, καμιά μας δεν είναι. Η "Σ" έχει και άνδρα και παιδί και δεν μπορεί να είναι εδώ τις ατελείωτες ώρες που μπορούσε κάποτε, ούτε είναι διαθέσιμη για τις μεγάλες μας βόλτες και εκδρομές. Απο την άλλη κι εγώ, αν και ελεύθερη μεγάλωσα, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, ίσως έμαθα πως μπορώ και μόνη. Ίσως η ίδια η ζωή με ανάγκασε να μάθω πως μπορώ και μόνη! Και αυτές τις μέρες (αναγκαστικά) βλέπω πως μπορώ και μόνη. Αλλάξαμε σε αρκετά πραγματάκια. Οι πρωτεραιότητες είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή. Έτσι δεν είναι; Δεν θέλω να γκρινιάζω, είχα μια καλή καθημερινότητα πριν κλειστώ στο σπίτι λόγω της λαπαροσκόπησης. Τώρα που κλείστηκα Πέμπτη με Δευτέρα σκέφτηκα έστω και φευγαλαία κάποια πράγματα. 
Αν κάτι τελικά πάθαινα ή πάθω, ποιοί είναι αυτοί που θα  δυσκολεύονταν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς εμένα; Εκτός απο τους γονείς μου και τον αδερφό μου, ποιός θα το έβρισκε αβάσταχτο; Ποιός θα λαχταρούσε μαζί μου έναν καφέ; Ποιός θα επιθυμούσε τις συζητήσεις μας; Ποιός θα αναπολούσε τις βόλτες μας; Το άρωμά μου; Αλήθεια σε ποιούς εκεί έξω είμαι σημαντική; Δεν θεωρώ πως γίνομαι μακάβρια...όλα μέσα στη ζωή είναι, ακόμη και ο θάνατος! Και πραγματικά τα σκέφτηκα όλα αυτά. Ποιός ξέρει; Δεν θα μάθω ποτέ, γιατί ακόμη και όταν θα φύγω σε άλλο κόσμο, δεν θα έχω καμία εικόνα. 
Ας μην κλείσουμε απαισιόδοξα απόψε όμως! Ας σκεφτούμε την Άνοιξη! Ας σκεφτώ πως αναρρώνω καλά, πως την Πέμπτη θα πάω στον γιατρό, θα με δει και θα πάρω τα αποτελέσματα της βιοψίας και θα είναι καλά!
Φιλιά πολλά!
   




Δεν υπάρχουν σχόλια: